Inloggen

X

Terminolomening

Het C woord en het D woord zijn in de hondenwereld zeer beladen: Correctie en Dominantie. We mogen ze eigenlijk niet meer uitspreken. Waarom eigenlijk niet?
Het wordt er het niet duidelijker op als we bestaande termen gaan vermijden. Correctie en Dominantie bestaan.


Nou weet ik het zelf ook niet meer!Binnen de natuur wordt er gecorrigeerd. En zeker bij groepsdieren bestaat Dominantie. Toch mogen we het er niet meer over hebben.

Nu snap ik absoluut waar dit vandaan komt: jaren geleden was het heel normaal om honden vanuit correctie te trainen. Belonen was voor watjes en oude wijven. De hondentrainingswereld werd gedomineerd (oops) door mannen en stoere honden. We leerden honden volgen, door aan een wurgketting te trekken als hij niet goed meeliep. We wisten niet beter, dwang was heel normaal. Op een bepaald moment gingen we stapje voor stapje om naar een diervriendelijkere methode. Hiernaast zagen we steeds meer vrouwen op het trainingsveld. Als we nu, bij de gemiddelde instructeuropleiding kijken, mogen we blij zijn als er überhaupt één man bij zit. De wijze van omgaan mét en aanleren ván, is dan ook enorm veranderd. Ik ben hier geen tegenstander van.

Ook ikzelf leer mijn honden oefeningen aan door middel van positieve bekrachtiging. Ik zou niet meer op een andere manier willen werken. Maar wat mij wel verontrust is, dat we de woorden die we eigenlijk gewoon moeten kunnen uitspreken, nu ineens verdraaid worden. We corrigeren niet, maar we geven grenzen aan. Er bestaat geen dominantie, maar er is sprake van een relatie. Dit draagt naar mijn idee bij aan veel verwarring. Het wordt vaag en we laten in het midden wat we nu echt bedoelen.

Hoe zit het dan? Wat doe je dan? Leg uit waar het om gaat! Wat is dan dominantie? Wanneer corrigeer je? En hoe? En wat doe je daarna? Achter correctie staat bij mij namelijk nooit een punt. Dat zou mij niet verder brengen dan symptoombestrijding. Dat is zoiets als, morfine geven tegen de pijn van een gecompliceerde beenbreuk, maar de breuk niet verhelpen. Achter correctie staat een komma en vervolgens een vraagteken. Wat gaan we nu doen? Wat is de kern van dit probleem? Hoe zijn we hier terecht gekomen, waar heb ik steken laten vallen en hoe gaan we dit in de toekomst in banen leiden?

Nu geven we grenzen aan! Prachtig verwoord. Maar, wat doen we dan? Wat is begrenzen dan? De ‘oude’ termen stonden voor iets dat nog steeds bestaat. Daarvoor hebben we nou juist terminologie. Hierdoor is het duidelijk waar we over praten. De termen zijn beschreven en we weten wat een vakcollega bedoelt met bijvoorbeeld ‘intraspecifieke agressie’. Dit is geen mening. Dit is niet vaag omschreven. Het betreft hier kort en bondig: Intraspecifieke agressie bestaat uit zowel, geritualiseerde en openlijke (waarneembare) vormen van agressie ten opzichte van soortgenoten (Lindsay 2001).

Als een collega deze omschrijving geeft, weet ik wat er bedoelt wordt. Dat is noodzakelijk, anders hebben we allebei een ander plaatje van dezelfde hond met hetzelfde gedrag. Dan praten we in rondjes en komen nergens.

Tegenwoordig loop ik steeds vaker tegen enorme vervaging aan. Ik noem het ‘terminolomeningen’. Er is een beschrijving, we weten ook waar het om gaat, maar iemand ‘voelt’ het zo. Nu mag je van mij overal alle invullingen aan geven die je wilt, maar als we met elkaar duidelijk willen hebben wat er bij een hond aan de hand is, lijkt het mij een goed idee als we ons aan de terminologie houden.

Nu verzanden we in een complete discussie. We zijn een half uur in rondjes aan het praten over ‘een hond, waarbij dit gedrag in zijn beleving toch echt om dominante agressie naar mensen ging’. Nu kun mag je wat mij betreft deze discussie oeverloos voeren, maar het wordt er niet duidelijker van. In dit laatste geval ging dus niet over Intraspecifieke agressie. Ik ken de casus verder niet, dus wat het wél was weet ik niet. Maar kunnen we het alsjeblieft duidelijk houden?

“Jij kunt niet zomaar stellen dat iets zo is!”, krijg ik soms te horen. Jawel! Dat kan ik wel. Van deze termen is een beschrijving. Lees Lindsay, Panksepp, Ward. Het staat omschreven! Zonder wetenschap en duidelijkheid in terminologie is alles los zand. Als er door onderzoek zou blijken dat een term moet worden aangepast, dan wordt dit overgenomen. Tot dat moment is de definitie zoals omschreven. Zou er daarom zo veel geluld worden? We ‘voelen het niet zo’ of ‘vanuit mijn referentiekader kijk ik er nu eenmaal anders naar’ tot ‘Ik heb nu eenmaal een andere mening en daar heb ik recht op!’

Ik ga straks naar de groenteman en vraag hem om rode ronde bananen. Zodra hij zegt dat ik tomaten bedoel, zeg ik dat ik dit niet zo voel en ik heb recht op mijn mening!

Lekker duidelijk.

 

Pin It