Burn Out
hoe ver gaan we met leuke dingen doen?
Door Wendy Las van Bennekom
Hebben we straks honden met het burn out syndrome?
De laatste jaren zijn we ons er van bewust , dat we honden niet als kleedje voor de open haard kunnen houden. We lezen, zien en ervaren dat, de hond meer van ons vraagt dan een rondje om het blok. Naast de al bestaande disciplines zoals; gehoorzaamheid, behendigheid en flyball, gaan hondenscholen zich te buiten aan allerlei ‘leuke dingen doen’ cursussen. Niets mis mee toch?
Of misschien toch wel! Waar we voorheen de hond zijn/haar eigen ding lieten doen, vele honden liepen vroeger gewoon over straat om pas ’s avonds huiswaarts te keren, leven ze nu bij ons in huis. De hond heeft een totaal andere status gekregen. Het is een lid van het gezin. Onze beste vriend. Vaak liggen ze op de bank of slapen in bed. We geven bijna meer geld uit aan de hond dan aan benodigdheden voor onze kinderen. We houden van ze en geven ze alles! Maar, wat betekent dit eigenlijk voor de hond zelf? Is die echt beter af?
De vrijheid om zijn eigen ding te doen is er niet meer. Veel honden brengen grote delen van de dag door in huis en als ze pech hebben, zelfs in een bench. Misschien wel hierdoor, menen veel eigenaren van alles te móeten met de hond zodra ze thuis zijn. Een soort quality time met de hondenkids. Net als (helaas) bij veel mensenkinderen, wordt er ineens heel veel van ze verwacht. Ze moeten rustig zijn als er visite is, ze mogen druk zijn op de flyball, ze moeten zich gedragen in een restaurant en ze moeten lang, vaak heel lang alleen thuis kunnen zijn zonder te blaffen of vernielen. Hiernaast worden ze van speuren naar gehoorzaamheid, van hoopers naar ’leuke dingencursus gesleept’.
Ook onze mensenkinderen worden van hobby naar sportclub gereden om vervolgens thuis nog muziekles te hebben. Mijn generatie klom vroeger gewoon in een boom en zong een liedje. We deden ‘diefie met verlos’ (ik kom uit Amsterdam). We speelden buiten en lieten onze fantasie de vrije loop. We ontwikkelden op die manier onze motoriek onze geest en onze creatieve vaardigheden. We deden dit op een manier die wij zelf kozen. Zowel voor mensen als hondenkind, wordt er nu veel besloten en gekozen. Allemaal met de beste bedoelingen.
Maar zoals we ook bij mensenkinderen zien, leidt dit niet in alle gevallen tot de rustige stabiele persoonlijkheid die we voor ogen hebben. We creëren maar al te vaak prikkeljunkies. Individuen die geen rust meer lijken te vinden. Ondanks alle pogingen om ze zelfstandig te laten denken en ze een rijk leven te geven, zien we honden die alleen nog maar ‘iets’ willen doen. Tegelijkertijd zien we bij deze honden vaak probleemgedrag als toenemende ongehoorzaamheid, reactiviteit t.o.v. ander honden, automutilatie etc. Ze drijven hun eigenaren tot waanzin. ‘We doen al zo veel en nog lijkt het niet genoeg’!’
Is dit niet meteen het probleem? Natuurlijk is het leuk dat hij met twee en dan met drie en dan met vier poten op het krukje kan. En, er is geen probleem als hij heel goed door de poortjes van de hoopers kan en alle raakvlakken van de behendigheid feilloos pakt. Maar, moet hij het allemáál kunnen? En, misschien nog belangrijker: wíl hij dit wel allemaal kunnen? Wil hij niet veel liever door het bos of in het park achter een konijn aan? Zich afvragen waar dat ree of dat zwijn zich nu bevindt. In- en uit de prutsloot springen en ravotten met de honden uit de buurt en misschien zelf wel en keer een robbertje knokken? Wil hij niet gewoon bij een baas die hem af een toe eens uitdaagt en hem verder gewoon hond laat zijn? Net als bij veel mensenkinderen zien we honden die te veel moeten. We hebben eigenaren vertelt dat ‘iets’ met je hond doen goed voor ze is. Dat klopt ook. Het is zeker goed om leuke dingen met de hond te ondernemen en er is absoluut niets mis met het beoefenen van hondensport. Maar niet altijd, niet iedere dag en niet alles.
In al onze pogingen ze te geven wat ze nodig hebben zijn we hier een daar misschien een beetje doorgeslagen en zijn we af en toe het ‘hondzijn’ van de hond vergeten. We mogen weer wat meer rust terugbrengen in het leven van menig hond. Hondenyoga misschien een idee? Maar dan wel op zondag. Want de rest van de week zit al vol.
